Surah واقعه
فارسى
Surah واقعه - Aya count 96
إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ( 1 ) 
هنگامی که واقعه عظیم (قیامت) واقع شود،
لَيْسَ لِوَقْعَتِهَا كَاذِبَةٌ ( 2 )
هیچ کس نمی‌تواند آن را انکار کند!
خَافِضَةٌ رَّافِعَةٌ ( 3 )
(این واقعه) گروهی را پایین می‌آورد و گروهی را بالا می‌برد!
إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ( 4 )
در آن هنگام که زمین بشدّت به لرزه درمی‌آید،
وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ( 5 )
و کوه‌ها در هم کوبیده می‌شود،
فَكَانَتْ هَبَاءً مُّنبَثًّا ( 6 )
و بصورت غبار پراکنده درمی‌آید،
وَكُنتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً ( 7 )
و شما سه گروه خواهید بود!
فَأَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ ( 8 )
(نخست) سعادتمندان و خجستگان (هستند)؛ چه سعادتمندان و خجستگانی!
وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ( 9 )
گروه دیگر شقاوتمندان و شومانند، چه شقاوتمندان و شومانی!
وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ( 10 )
و (سومین گروه) پیشگامان پیشگامند،
أُولَٰئِكَ الْمُقَرَّبُونَ ( 11 )
آنها مقرّبانند!
فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ ( 12 )
در باغهای پرنعمت بهشت (جای دارند)!
ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِينَ ( 13 )
گروه زیادی (از آنها) از امّتهای نخستینند،
وَقَلِيلٌ مِّنَ الْآخِرِينَ ( 14 )
و اندکی از امّت آخرین!
عَلَىٰ سُرُرٍ مَّوْضُونَةٍ ( 15 )
آنها [= مقرّبان] بر تختهایی که صف‌کشیده و به هم پیوسته است قراردارند،
مُّتَّكِئِينَ عَلَيْهَا مُتَقَابِلِينَ ( 16 )
در حالی که بر آن تکیه زده و رو به روی یکدیگرند!
يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُونَ ( 17 )
نوجوانانی جاودان (در شکوه و طراوت) پیوسته گرداگرد آنان می‌گردند،
بِأَكْوَابٍ وَأَبَارِيقَ وَكَأْسٍ مِّن مَّعِينٍ ( 18 )
با قدحها و کوزه‌ها و جامهایی از نهرهای جاری بهشتی (و شراب طهور)!
لَّا يُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا يُنزِفُونَ ( 19 )
امّا شرابی که از آن درد سر نمی‌گیرند و نه مست می‌شوند!
وَفَاكِهَةٍ مِّمَّا يَتَخَيَّرُونَ ( 20 )
و میوه‌هایی از هر نوع که انتخاب کنند،
وَلَحْمِ طَيْرٍ مِّمَّا يَشْتَهُونَ ( 21 )
و گوشت پرنده از هر نوع که مایل باشند!
وَحُورٌ عِينٌ ( 22 )
و همسرانی از حور العین دارند،
كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ ( 23 )
همچون مروارید در صدف پنهان!
جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ( 24 )
اینها پاداشی است در برابر اعمالی که انجام می‌دادند!
لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِيمًا ( 25 )
در آن (باغهای بهشتی) نه لغو و بیهوده‌ای می‌شنوند نه سخنان گناه آلود؛
إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا ( 26 )
تنها چیزی که می‌شنوند «سلام» است «سلام»!
وَأَصْحَابُ الْيَمِينِ مَا أَصْحَابُ الْيَمِينِ ( 27 )
و اصحاب یمین و خجستگان، چه اصحاب یمین و خجستگانی!
فِي سِدْرٍ مَّخْضُودٍ ( 28 )
آنها در سایه درختان «سِدر» بی‌خار قرار دارند،
وَطَلْحٍ مَّنضُودٍ ( 29 )
و در سایه درخت «طلح» پربرگ [= درختی خوشرنگ و خوشبو]،
وَظِلٍّ مَّمْدُودٍ ( 30 )
و سایه کشیده و گسترده،
وَمَاءٍ مَّسْكُوبٍ ( 31 )
و در کنار آبشارها،
وَفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ ( 32 )
و میوه‌های فراوان،
لَّا مَقْطُوعَةٍ وَلَا مَمْنُوعَةٍ ( 33 )
که هرگز قطع و ممنوع نمی‌شود،
وَفُرُشٍ مَّرْفُوعَةٍ ( 34 )
و همسرانی بلندمرتبه!
إِنَّا أَنشَأْنَاهُنَّ إِنشَاءً ( 35 )
ما آنها را آفرینش نوینی بخشیدیم،
فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْكَارًا ( 36 )
و همه را دوشیزه قرار دادیم،
عُرُبًا أَتْرَابًا ( 37 )
زنانی که تنها به همسرشان عشق می‌ورزند و خوش زبان و فصیح و هم سن و سالند!
لِّأَصْحَابِ الْيَمِينِ ( 38 )
اینها همه برای اصحاب یمین است،
ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِينَ ( 39 )
که گروهی از امّتهای نخستینند،
وَثُلَّةٌ مِّنَ الْآخِرِينَ ( 40 )
و گروهی از امّتهای آخرین!
وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ ( 41 )
و اصحاب شمال، چه اصحاب شمالی (که نامه اعمالشان به نشانه جرمشان به دست چپ آنها داده می‌شود)!
فِي سَمُومٍ وَحَمِيمٍ ( 42 )
آنها در میان بادهای کشنده و آب سوزان قرار دارند،
وَظِلٍّ مِّن يَحْمُومٍ ( 43 )
و در سایه دودهای متراکم و آتشزا!
لَّا بَارِدٍ وَلَا كَرِيمٍ ( 44 )
سایه‌ای که نه خنک است و نه آرامبخش!
إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَٰلِكَ مُتْرَفِينَ ( 45 )
آنها پیش از این (در عالم دنیا) مست و مغرور نعمت بودند،
وَكَانُوا يُصِرُّونَ عَلَى الْحِنثِ الْعَظِيمِ ( 46 )
و بر گناهان بزرگ اصرار می‌ورزیدند،
وَكَانُوا يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ( 47 )
و می‌گفتند: «هنگامی که ما مُردیم و خاک و استخوان شدیم، آیا برانگیخته خواهیم شد؟!
أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ( 48 )
یا نیاکان نخستین ما (برانگیخته می‌شوند)؟!»
قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ ( 49 )
بگو: «اوّلین و آخرین،
لَمَجْمُوعُونَ إِلَىٰ مِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ ( 50 )
همگی در موعد روز معیّنی گردآوری می‌شوند،
ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا الضَّالُّونَ الْمُكَذِّبُونَ ( 51 )
سپس شما ای گمراهان تکذیب‌کننده!
لَآكِلُونَ مِن شَجَرٍ مِّن زَقُّومٍ ( 52 )
قطعاً از درخت زقّوم می‌خورید،
فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ( 53 )
و شکمها را از آن پر می‌کنید،
فَشَارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ ( 54 )
و روی آن از آب سوزان می‌نوشید،
فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ ( 55 )
و همچون شتران مبتلا به بیماری عطش، از آن می‌آشامید!
هَٰذَا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ ( 56 )
این است وسیله پذیرایی از آنها در قیامت!
نَحْنُ خَلَقْنَاكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ( 57 )
» ما شما را آفریدیم؛ پس چرا (آفرینش مجدّد را) تصدیق نمی‌کنید؟!
أَفَرَأَيْتُم مَّا تُمْنُونَ ( 58 )
آیا از نطفه‌ای که در رحم می‌ریزید آگاهید؟!
أَأَنتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ( 59 )
آیا شما آن را (در دوران جنینی) آفرینش (پی در پی) می‌دهید یا ما آفریدگاریم؟!
نَحْنُ قَدَّرْنَا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ ( 60 )
ما در میان شما مرگ را مقدّر ساختیم؛ و هرگز کسی بر ما پیشی نمی‌گیرد!
عَلَىٰ أَن نُّبَدِّلَ أَمْثَالَكُمْ وَنُنشِئَكُمْ فِي مَا لَا تَعْلَمُونَ ( 61 )
تا گروهی را به جای گروه دیگری بیاوریم و شما را در جهانی که نمی‌دانید آفرینش تازه‌ای بخشیم!
وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولَىٰ فَلَوْلَا تَذَكَّرُونَ ( 62 )
شما عالم نخستین را دانستید؛ چگونه متذکّر نمی‌شوید (که جهانی بعد از آن است)؟!
أَفَرَأَيْتُم مَّا تَحْرُثُونَ ( 63 )
آیا هیچ درباره آنچه کشت می‌کنید اندیشیده‌اید؟!
أَأَنتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ( 64 )
آیا شما آن را می‌رویانید یا ما می‌رویانیم؟!
لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ ( 65 )
هرگاه بخواهیم آن را مبدّل به کاه در هم کوبیده می‌کنیم که تعجّب کنید!
إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ( 66 )
(بگونه‌ای که بگویید:) براستی ما زیان کرده‌ایم،
بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ( 67 )
بلکه ما بکلّی محرومیم!
أَفَرَأَيْتُمُ الْمَاءَ الَّذِي تَشْرَبُونَ ( 68 )
آیا به آبی که می‌نوشید اندیشیده‌اید؟!
أَأَنتُمْ أَنزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنزِلُونَ ( 69 )
آیا شما آن را از ابر نازل کرده‌اید یا ما نازل می‌کنیم؟!
لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ ( 70 )
هرگاه بخواهیم، این آب گوارا را تلخ و شور قرار می‌دهیم؛ پس چرا شکر نمی‌کنید؟!
أَفَرَأَيْتُمُ النَّارَ الَّتِي تُورُونَ ( 71 )
آیا درباره آتشی که می‌افروزید فکر کرده‌اید؟!
أَأَنتُمْ أَنشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنشِئُونَ ( 72 )
آیا شما درخت آن را آفریده‌اید یا ما آفریده‌ایم؟!
نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْكِرَةً وَمَتَاعًا لِّلْمُقْوِينَ ( 73 )
ما آن را وسیله یادآوری (برای همگان) و وسیله زندگی برای مسافران قرار داده‌ایم!
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ( 74 )
حال که چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح کن (و او را پاک و منزّه بشمار)!
فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ( 75 )
سوگند به جایگاه ستارگان (و محل طلوع و غروب آنها)!
وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ ( 76 )
و این سوگندی است بسیار بزرگ، اگر بدانید!
إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ ( 77 )
که آن، قرآن کریمی است،
فِي كِتَابٍ مَّكْنُونٍ ( 78 )
که در کتاب محفوظی جای دارد،
لَّا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ ( 79 )
و جز پاکان نمی‌توانند به آن دست زنند [= دست یابند].
تَنزِيلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ ( 80 )
آن از سوی پروردگار عالمیان نازل شده؛
أَفَبِهَٰذَا الْحَدِيثِ أَنتُم مُّدْهِنُونَ ( 81 )
آیا این سخن را [= این قرآن را با اوصافی که گفته شد] سست و کوچک می‌شمرید،
وَتَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ ( 82 )
و به جای شکر روزیهایی که به شما داده شده آن را تکذیب می‌کنید؟!
فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ ( 83 )
پس چرا هنگامی که جان به گلوگاه می‌رسد (توانایی بازگرداندن آن را ندارید)؟!
وَأَنتُمْ حِينَئِذٍ تَنظُرُونَ ( 84 )
و شما در این حال نظاره می‌کنید (و کاری از دستتان ساخته نیست)؛
وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنكُمْ وَلَٰكِن لَّا تُبْصِرُونَ ( 85 )
و ما از شما به او نزدیکتریم ولی نمی‌بینید!
فَلَوْلَا إِن كُنتُمْ غَيْرَ مَدِينِينَ ( 86 )
اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نمی‌شوید،
تَرْجِعُونَهَا إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ( 87 )
پس آن (روح) را بازگردانید اگر راست می‌گویید!
فَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ ( 88 )
پس اگر او از مقرّبان باشد،
فَرَوْحٌ وَرَيْحَانٌ وَجَنَّتُ نَعِيمٍ ( 89 )
در رَوح و ریحان و بهشت پرنعمت است!
وَأَمَّا إِن كَانَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ ( 90 )
امّا اگر از اصحاب یمین باشد،
فَسَلَامٌ لَّكَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ ( 91 )
(به او گفته می‌شود:) سلام بر تو از سوی دوستانت که از اصحاب یمینند!
وَأَمَّا إِن كَانَ مِنَ الْمُكَذِّبِينَ الضَّالِّينَ ( 92 )
امّا اگر او از تکذیب‌کنندگان گمراه باشد،
فَنُزُلٌ مِّنْ حَمِيمٍ ( 93 )
با آب جوشان دوزخ از او پذیرایی می‌شوید!
وَتَصْلِيَةُ جَحِيمٍ ( 94 )
و سرنوشت او ورود در آتش جهنّم است،
إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ حَقُّ الْيَقِينِ ( 95 )
این مطلب حقّ و یقین است!
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ( 96 )
پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح کن (و او را منزّه بشمار)!