Surah قيامه
فارسى
Surah قيامه - Aya count 40
لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ ( 1 ) 
سوگند به روز قیامت،
وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ ( 2 )
و سوگند به (نفس لوّامه و) وجدان بیدار و ملامتگر (که رستاخیز حقّ است)!
أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَلَّن نَّجْمَعَ عِظَامَهُ ( 3 )
آیا انسان می‌پندارد که هرگز استخوانهای او را جمع نخواهیم کرد؟!
بَلَىٰ قَادِرِينَ عَلَىٰ أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُ ( 4 )
آری قادریم که (حتّی خطوط سر) انگشتان او را موزون و مرتّب کنیم!
بَلْ يُرِيدُ الْإِنسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ ( 5 )
(انسان شک در معاد ندارد) بلکه او می‌خواهد (آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قیامت) در تمام عمر گناه کند!
يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ ( 6 )
(از این رو) می‌پرسد: «قیامت کی خواهد بود»!
فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ ( 7 )
(بگو:) در آن هنگام که چشمها از شدّت وحشت به گردش درآید،
وَخَسَفَ الْقَمَرُ ( 8 )
و ماه بی‌نور گردد،
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ( 9 )
و خورشید و ماه یک جا جمع شوند،
يَقُولُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ ( 10 )
آن روز انسان می‌گوید: «راه فرار کجاست؟!»
كَلَّا لَا وَزَرَ ( 11 )
هرگز چنین نیست، راه فرار و پناهگاهی وجود ندارد!
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ ( 12 )
آن روز قرارگاه نهایی تنها بسوی پروردگار تو است؛
يُنَبَّأُ الْإِنسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ ( 13 )
و در آن روز انسان را از تمام کارهایی که از پیش یا پس فرستاده آگاه می‌کنند!
بَلِ الْإِنسَانُ عَلَىٰ نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ ( 14 )
بلکه انسان خودش از وضع خود آگاه است،
وَلَوْ أَلْقَىٰ مَعَاذِيرَهُ ( 15 )
هر چند (در ظاهر) برای خود عذرهایی بتراشد!
لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ ( 16 )
زبانت را بخاطر عجله برای خواندن آن [= قرآن] حرکت مده،
إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ ( 17 )
چرا که جمع‌کردن و خواندن آن بر عهده ماست!
فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ ( 18 )
پس هر گاه آن را خواندیم، از خواندن آن پیروی کن!
ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ ( 19 )
سپس بیان و (توضیح) آن (نیز) بر عهده ماست!
كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ ( 20 )
چنین نیست که شما می‌پندارید (و دلایل معاد را کافی نمی‌دانید)؛ بلکه شما دنیای زودگذر را دوست دارید (و هوسرانی بی‌قید و شرط را)!
وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ ( 21 )
و آخرت را رها می‌کنید!
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ ( 22 )
(آری) در آن روز صورتهایی شاداب و مسرور است،
إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٌ ( 23 )
و به پروردگارش می‌نگرد!
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ ( 24 )
و در آن روز صورتهایی عبوس و در هم کشیده است،
تَظُنُّ أَن يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ ( 25 )
زیرا می‌داند عذابی در پیش دارد که پشت را در هم می‌شکند!
كَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِيَ ( 26 )
چنین نیست (که انسان می‌پندارد! او ایمان نمی‌آورد) تا موقعی که جان به گلوگاهش رسد،
وَقِيلَ مَنْ ۜ رَاقٍ ( 27 )
و گفته شود: «آیا کسی هست که (این بیمار را از مرگ) نجات دهد؟!»
وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ ( 28 )
و به جدائی از دنیا یقین پیدا کند،
وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ ( 29 )
و ساق پاها (از سختی جان‌دادن) به هم بپیچد!
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ ( 30 )
(آری) در آن روز مسیر همه بسوی (دادگاه) پروردگارت خواهد بود!
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ ( 31 )
(در آن روز گفته می‌شود:) او هرگز ایمان نیاورد و نماز نخواند،
وَلَٰكِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ ( 32 )
بلکه تکذیب کرد و روی‌گردان شد،
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰ أَهْلِهِ يَتَمَطَّىٰ ( 33 )
سپس بسوی خانواده خود بازگشت در حالی که متکبّرانه قدم برمی‌داشت!
أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ ( 34 )
(با این اعمال) عذاب الهی برای تو شایسته‌تر است، شایسته‌تر!
ثُمَّ أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ ( 35 )
سپس عذاب الهی برای تو شایسته‌تر است، شایسته‌تر!
أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن يُتْرَكَ سُدًى ( 36 )
آیا انسان گمان می‌کند بی‌هدف رها می‌شود؟!
أَلَمْ يَكُ نُطْفَةً مِّن مَّنِيٍّ يُمْنَىٰ ( 37 )
آیا او نطفه‌ای از منی که در رحم ریخته می‌شود نبود؟!
ثُمَّ كَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ ( 38 )
سپس بصورت خون بسته در آمد، و خداوند او را آفرید و موزون ساخت،
فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنثَىٰ ( 39 )
و از او دو زوج مرد و زن آفرید!
أَلَيْسَ ذَٰلِكَ بِقَادِرٍ عَلَىٰ أَن يُحْيِيَ الْمَوْتَىٰ ( 40 )
آیا چنین کسی قادر نیست که مردگان را زنده کند؟!