Surah حاقه
فارسى
Surah حاقه - Aya count 52
الْحَاقَّةُ ( 1 ) 
(روز رستاخیز) روزی است که مسلّماً واقع می‌شود!
مَا الْحَاقَّةُ ( 2 )
چه روز واقع شدنی!
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحَاقَّةُ ( 3 )
و تو چه می‌دانی آن روز واقع شدنی چیست؟!
كَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ ( 4 )
قوم «ثمود» و «عاد» عذاب کوبنده الهی را انکار کردند (و نتیجه شومش را دیدند)!
فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِيَةِ ( 5 )
امّا قوم «ثمود» با عذابی سرکش هلاک شدند!
وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِيحٍ صَرْصَرٍ عَاتِيَةٍ ( 6 )
و امّا قوم «عاد» با تندبادی طغیانگر و سرد و پرصدا به هلاکت رسیدند،
سَخَّرَهَا عَلَيْهِمْ سَبْعَ لَيَالٍ وَثَمَانِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِيهَا صَرْعَىٰ كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِيَةٍ ( 7 )
(خداوند) این تندباد بنیان‌کن را هفت شب و هشت روز پی در پی بر آنها مسلّط ساخت، (و اگر آنجا بودی) می‌دیدی که آن قوم همچون تنه‌های پوسیده و تو خالی درختان نخل در میان این تند باد روی زمین افتاده و هلاک شده‌اند!
فَهَلْ تَرَىٰ لَهُم مِّن بَاقِيَةٍ ( 8 )
آیا کسی از آنها را باقی می‌بینی؟!
وَجَاءَ فِرْعَوْنُ وَمَن قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِكَاتُ بِالْخَاطِئَةِ ( 9 )
و فرعون و کسانی که پیش از او بودند و همچنین اهل شهرهای زیر و رو شده [=قوم لوط] مرتکب گناهان بزرگ شدند،
فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَّابِيَةً ( 10 )
و با فرستاده پروردگارشان مخالفت کردند؛ و خداوند (نیز) آنها را به عذاب شدیدی گرفتار ساخت!
إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاءُ حَمَلْنَاكُمْ فِي الْجَارِيَةِ ( 11 )
و هنگامی که آب طغیان کرد، ما شما را سوار بر کشتی کردیم،
لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَةً وَتَعِيَهَا أُذُنٌ وَاعِيَةٌ ( 12 )
تا آن را وسیله تذکّری برای شما قرار دهیم و گوشهای شنوا آن را دریابد و بفهمد.
فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ ( 13 )
به محض اینکه یک بار در «صور» دمیده شود،
وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةً وَاحِدَةً ( 14 )
و زمین و کوه‌ها از جا برداشته شوند و یکباره در هم کوبیده و متلاشی گردند،
فَيَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ( 15 )
در آن روز «واقعه عظیم» روی می‌دهد،
وَانشَقَّتِ السَّمَاءُ فَهِيَ يَوْمَئِذٍ وَاهِيَةٌ ( 16 )
و آسمان از هم می‌شکافد و سست می‌گردد و فرومی‌ریزد!
وَالْمَلَكُ عَلَىٰ أَرْجَائِهَا ۚ وَيَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمَانِيَةٌ ( 17 )
فرشتگان در اطراف آسمان قرارمی‌گیرند (و برای انجام مأموریتها آماده می‌شوند)؛ و آن روز عرش پروردگارت را هشت فرشته بر فراز همه آنها حمل می‌کنند!
يَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَىٰ مِنكُمْ خَافِيَةٌ ( 18 )
در آن روز همگی به پیشگاه خدا عرضه می‌شوید و چیزی از کارهای شما پنهان نمی‌ماند!
فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَءُوا كِتَابِيَهْ ( 19 )
پس کسی که نامه اعمالش را به دست راستش دهند (از شدّت شادی و مباهات) فریاد می‌زند که: «(ای اهل محشر!) نامه اعمال مرا بگیرید و بخوانید!
إِنِّي ظَنَنتُ أَنِّي مُلَاقٍ حِسَابِيَهْ ( 20 )
من یقین داشتم که (قیامتی در کار است و) به حساب اعمالم می‌رسم!»
فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَّاضِيَةٍ ( 21 )
او در یک زندگی (کاملاً) رضایتبخش قرار خواهد داشت،
فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ ( 22 )
در بهشتی عالی،
قُطُوفُهَا دَانِيَةٌ ( 23 )
که میوه هایش در دسترس است!
كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخَالِيَةِ ( 24 )
(و به آنان گفته می‌شود:) بخورید و بیاشامید گوارا در برابر اعمالی که در ایّام گذشته انجام دادید!
وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتَابِيَهْ ( 25 )
امّا کسی که نامه اعمالش را به دست چپش بدهند می‌گوید: «ای کاش هرگز نامه اعمالم را به من نمی‌دادند.
وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِيَهْ ( 26 )
و نمی‌دانستم حساب من چیست!
يَا لَيْتَهَا كَانَتِ الْقَاضِيَةَ ( 27 )
ای کاش مرگم فرا می‌رسید!
مَا أَغْنَىٰ عَنِّي مَالِيَهْ ۜ ( 28 )
مال و ثروتم هرگز مرا بی‌نیاز نکرد،
هَلَكَ عَنِّي سُلْطَانِيَهْ ( 29 )
قدرت من نیز از دست رفت!»
خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ( 30 )
او را بگیرید و دربند و زنجیرش کنید!
ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ ( 31 )
سپس او را در دوزخ بیفکنید!
ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوهُ ( 32 )
بعد او را به زنجیری که هفتاد ذراع است ببندید؛
إِنَّهُ كَانَ لَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ ( 33 )
چرا که او هرگز به خداوند بزرگ ایمان نمی‌آورد،
وَلَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ ( 34 )
و هرگز مردم را بر اطعام مستمندان تشویق نمی‌نمود؛
فَلَيْسَ لَهُ الْيَوْمَ هَاهُنَا حَمِيمٌ ( 35 )
از این رو امروز هم در اینجا یار مهربانی ندارد،
وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِينٍ ( 36 )
و نه طعامی، جز از چرک و خون!
لَّا يَأْكُلُهُ إِلَّا الْخَاطِئُونَ ( 37 )
غذایی که جز خطاکاران آن را نمی‌خورند!
فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ ( 38 )
سوگند به آنچه می‌بینید،
وَمَا لَا تُبْصِرُونَ ( 39 )
و آنچه نمی‌بینید،
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ ( 40 )
که این قرآن گفتار رسول بزرگواری است،
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ ۚ قَلِيلًا مَّا تُؤْمِنُونَ ( 41 )
و گفته شاعری نیست، امّا کمتر ایمان می‌آورید!
وَلَا بِقَوْلِ كَاهِنٍ ۚ قَلِيلًا مَّا تَذَكَّرُونَ ( 42 )
و نه گفته کاهنی، هر چند کمتر متذکّر می‌شوید!
تَنزِيلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ ( 43 )
کلامی است که از سوی پروردگار عالمیان نازل شده است!
وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِيلِ ( 44 )
اگر او سخنی دروغ بر ما می‌بست،
لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَمِينِ ( 45 )
ما او را با قدرت می‌گرفتیم،
ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِينَ ( 46 )
سپس رگ قلبش را قطع می‌کردیم،
فَمَا مِنكُم مِّنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِينَ ( 47 )
و هیچ کس از شما نمی‌توانست از (مجازات) او مانع شود!
وَإِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِّلْمُتَّقِينَ ( 48 )
و آن مسلّماً تذکری برای پرهیزگاران است!
وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنكُم مُّكَذِّبِينَ ( 49 )
و ما می‌دانیم که بعضی از شما (آن را) تکذیب می‌کنید!
وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْكَافِرِينَ ( 50 )
و آن مایه حسرت کافران است!
وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ ( 51 )
و آن یقین خالص است!
فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ ( 52 )
حال که چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوی!